نرم افزار، خطای اندازه گیر را در سه درجه از خطا نشان میدهد. خطای درجه یک نشان می دهد که آیا اندازه دریافت شده در رنج کاری هر اندازه گیری می باشد یا خیر. رنج کاری هر اندازه گیری با مقایسه کوچکترین اندام متصور از یک انسان و بزرگترین اندام متصور از یک انسان انجام می گیرد. خطای درجه دو معمولا ناشی از اشتباه خواندن متر یا جابجا وارد کردن اعداد می باشد و از مقایسه اصول کلی که در اندازه های اندام انسان وجود دارد به دست می آید. مثلا دور مچ نمی تواند از دور بازو بزرگتر باشد. خطای درجه سه اندازه گیر را به سمتی هدایت می کند که الگوهای او متعادل باشد. مثلا کف حلقه آستین جلو با کف حلقه آستین پشت باید با هم تناسب داشته باشند.

 شکل 2 نمایش خروجی نرم افزار اندازه گیر را نشان می دهد. در این شکل اندازه های یک خانم غیر مانکن به روش اندازه گیری "مهر دیرین" گرفته شده و اعداد آن وارد نرم افزار شده است. در این شکل نمونه ای از خطای درجه 1، 2 و 3 نشان داده شده است. که خطای درجه یک نشان می دهد اندازه زانو تا زمین باید تکرار شود زیرا در اندام متصور از انسان این اندازه نمی تواند 5 باشد. همچنین خطای درجه دو نشان می دهد که دور زانو نمی تواند عدد 30 باشد زیرا برای کسی که دور مچ پا 26 است، دور زانو باید بزرگتر از 30 باشد. به همین ترتیب خطای درجه سه در این شکل نشان می دهد که اندازه پشت نوار سینه بین دو خط پهلو باید کم شود، زیرا متناسب با اندازه های عرضی دیگر نیست (البته خطای درجه سه فقط به عنوان پیشنهاد است و مشکل جدی در الگو به وجود نمی آورد).

شکل 2 : نمایش خروجی نرم افزار اندازه گیر، نمونه ای از خطای درجه 1، 2 و 3 به همراه تحلیل اندام یک خانم غیر مانکن.